Α' Γυμνασίου: Τετράδιο Νέας Ελληνικής Γλώσσας.

27 Σεπτεμβρίου 2010

Θέμα: Ποιες προσδοκίες είχατε πριν έρθετε στο γυμνάσιο και ποιες είναι οι εντυπώσεις σας (σκέψεις, συναισθήματα) μετά από την παρουσία σας εδώ;

Απάντηση:

   Ήδη από την Πέμπτη κιόλας δημοτικού άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω στο γυμνάσιο. Η μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος  για εμάς τους μαθητές, γιατί βιώνουμε πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Έτσι συνέβη και με εμένα. Το γεγονός ότι άλλαξα τόπο διαμονής δυσχέρανε την κατάσταση.

   Στην αρχή ένοιωθα ενθουσιασμό που θα φοιτήσω σε ένα νέο σχολείο, θ’ αποχτήσω νέες γνώσεις και θα γνωρίσω νέους φίλους. Οι γονείς μου δεν θα μου φέρονταν πλέον σαν να ήμουν μικρό παιδί. Απ’ την άλλη όμως ένοιωθα φόβο γιατί τα μαθήματα του Γυμνασίου ήταν περισσότερα και πιο δύσκολα από ότι αυτά του Δημοτικού. Ο ελεύθερος χρόνος μου θα περιοριζόταν αρκετά, γιατί τα μαθήματα του Γυμνασίου απαιτούσαν μεγαλύτερη αφοσίωση από μέρους μου.

    Παρόλο όμως πίστευα ότι τόσο οι  γονείς όσο και οι καθηγητές μου θα ήταν πιο απαιτητικοί, μετά τη φοίτησή μου στο Γυμνάσιο οι εντυπώσεις μου άλλαξαν τελείως. Γνώρισα πολλά καινούρια πρόσωπα, με τα οποία δημιούργησα σχέσεις φιλίας και σεβασμού. Νοιώθω ποια μεγάλη χαρά που είμαι μαθήτρια του Γυμνασίου. Επίσης συνειδητοποίησα ότι οι καθηγητές μας αντιμετωπίζουν σαν μεγάλα και υπεύθυνα άτομα κι έτσι έχουν περισσότερες απαιτήσεις από εμάς. Βέβαια είναι όλοι  τους φιλικοί κι έχουν υπομονή και κατανόηση.

   Όλα τα παραπάνω με κάνουν να πιστεύω ότι η φετινή χρονιά θα κυλήσει γρήγορα και θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα.  Έχω ξεπεράσει πλέον το άγχος των πρώτων ημερών και το συναίσθημα του «φόβου για το άγνωστο». Τελικά στο Γυμνάσιο δεν είναι και τόσο άσχημα!

11 Νοεμβρίου 2010

2^η ενότητα

Ερωτήσεις:

1 Να συντάξετε μια αίτηση προς το δήμαρχο της περιοχής σας, με το οποίο θα ζητάτε να τοποθετηθεί έξω από το σχολείο σας ένα στέγαστρο κι ένας φωτεινός σηματοδότης.

2 Να κάνετε μια παράγραφο ως ημερολόγιο.

Απαντήσεις:

1.

ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ

Σοφίας …..

Μέλους του 15μελούς συμβουλίου.            Προς το δήμαρχο …

                                                                   Παρακαλώ όπως εγκρίνετε την πρότασή  μας για τοποθέτηση στεγάστρου στο σχολείο μας, όπου θα προστατεύονται οι μαθητές όταν επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες. Ακόμη θα επιθυμούσαμε την ύπαρξη ενός, τουλάχιστο, φωτεινού σηματοδότη ώστε να περνούν οι μαθητές απέναντι με ασφάλεια. Ελπίζουμε να λάβετε υπόψη τα αιτήματά μας και να μας δώσετε σύντομα την απάντησή σας.

Με τιμή

Γυμνάσιο ….

2.

11 Νοεμβρίου, Θεσσαλονίκη.

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

έχω να σου γράψω εδώ και μήνες, οπότε φαντάζεσαι ότι θα έχω τόσα πολλά να σου πω. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω… Όπως γνωρίζεις στη χώρα μου γίνεται πόλεμος. Ξαφνικά, μια μέρα καθώς καθόμασταν στο σπίτι με τη μητέρα μου, ο πατέρας μου ήρθε λαχανιασμένος λέγοντάς μας ότι ο εχθρός βομβαρδίζει σπίτια και κτίρια και σκοτώνονται πολλοί άνθρωποι. Η μητέρα μου με τη βοήθεια της αδερφής μου και την δική μου προσπαθούσε να συγκεντρώσει σε βαλίτσες και σακούλες τα απαραίτητα: τροφή, νερό και ρουχισμό, όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Σειρές δυστυχισμένων ανθρώπων και ερείπια έβλεπες μόνο στους δρόμους της πατρίδας. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ο προορισμός μας ήταν άγνωστος και ήμαστε αναγκασμένοι να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας, εκεί που κάναμε όνειρα και ζήσαμε τις καλές και κακές στιγμές της ζωής μας, χωρίς ακόμη να γνωρίζουμε αν στη νέα μας πατρίδα θα μας δεχτούν  όπως είμαστε. Επιβιβαστήκαμε στο καράβι Από εκεί και πέρα ξεκινούσαν τα βάσανά μας. Το καράβι φτάνει στην Ελλάδα με ένα σωρό άλλους μετανάστες Κανείς δεν ξέρει τι να κάνει. Η αδερφή μου πέθανε στο καράβι από υψηλό πυρετό, έχασα τη μητέρα μου καθώς αποβιβαζόμασταν και ο πατέρας μου σκοτώθηκε προσπαθώντας να μας προστατέψει. Έτσι ολομόναχη και στηριζόμενη στη βοήθεια του Θεού, περιτριγύριζα στους δρόμους χωρίς φαγητό, διψασμένη και δίχως καθαρά ρούχα επί τρεις μέρες. Στη συνέχεια με περιμάζεψαν δυο ψιλόλιγνοι άντρες οι οποίοι μου ανέθεσαν αυτήν την δουλειά που κάνω τώρα: πωλήτρια χαρτομάντιλων στα φανάρια. Δεν ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον. Προς το παρόν δεν με απασχολεί και τόσο. Σήμερα είναι η δεύτερή μου μέρα. Κάποιοι άνθρωποι με βοηθούν, κάποιοι άλλοι όμως με κοροϊδεύουν και με βρίζουν. Πρέπει να σε αφήσω τώρα γιατί το φανάρι είναι κόκκινο και πρέπει να πουλήσω τα χαρτομάντιλα που μου έδωσαν, διαφορετικά δεν θα φάω τίποτα και σήμερα. Θα τα ξαναπούμε!